Gedichten

Mag je nog genieten van de volle zon als niet zo heel veel verder mensen levens achterlieten Huizen, scholen, pleinen waar hun liefde ooit begon Mag je kijken naar je kind dat op pad gaat naar het strand, een bijbaan wacht op hem Als jongens net zo oud zich in dezelfde nacht vol overgave storten in strijden voor hun land Mag je camelia’s zien bloeien, je verbazen hoe dat felle rood na dorre kou komt bovendrijven Er is leven, er is leven na de dood Mag je lachen om een koe die huppelt, hapt naar frisse lucht Als kilometers verder kinderen huppelen op hun reddeloze vlucht Mag je zingen over...

Mensen hebben elkaar eeuwenlang voorgehouden hoe ze moeten leven. Maar het grote lichtende voorbeeld is Jezus, de mens geworden zoon van God. Wie Zijn onbaatzuchtige liefde overweegt, moet wel heel zeker weten dat niemand ons beter helpen kan MENS te worden dan Hij.   (Nieuw leven 2 van schilder Henk Helmantel)

Ik wandel in gedachten in Gods geboortehuis gezegend zijn de nachten van kerst, hier ben ik thuis. Mijn hart vergeet de wereld van haast en regeldruk. Hier vind ik Jezus’ kribbe, geloof is mijn geluk. Geen woorden zijn te vinden dat ik begrijpen zal hoe God als hemels kindje moet slapen in een stal. U Heer, mijn levensadem, het hoogste woord van God, vindt minachting op aarde, moet slapen in een grot. Een mus heeft nog zijn nestje, zijn eigen heggentak, een zwaluw die wil rusten vindt veilig onderdak, een leeuw kan zich verschansen – moet ik mijn God dan zien in stro van iemand anders, een...

Ik wens je licht, wens je nuance, ik wens ieder zijn deel. Ik wens je waardigheid, wens je stilte, omdat iedereen schreeuwt. We willen allemaal een lang leven, maar niet marginaal. Een monopolie op de waarheid claimen we allemaal. Wanneer de ruis het overneemt van de verbazing. Als je angstig bent en niets meer durft te vragen. En als alles geprobeerd is om te praten. Leef lang. Uit Leef Lang door Sticks & Typhoon

Liggend in stilte midden in een wereld vol ruis ver weg, dichtbij jonge mensen brengen jonge mensen om vanwaar, waartoe? Een daad om niets de schok zo groot, hoe groot Heer moet de veerkracht zijn om te doorstaan, om te boven te komen? Liggend in stilte woelt in de ziel de wereld rondom, smeekt een stem: Wees daar Heer, open Uw armen. Geralda Juli 2018

Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad hoe lief ik je had. Maar zeg het aan geen mens, ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo liefhad als ik jou. Schrijver: Hans...

Ik voel mij zo dikwijls een kariatide, aan voeten en hoofd zit ik vast… en nooit kan ik mij van de aarde verheffen of raak ik bevrijd van mijn last. Maar God heeft gezegd dat de aarde mijn plaats is en dat ik daar rechtop moet staan, zodat ik, wanneer mij de kracht gaat ontbreken mijn ogen ten hemel kan slaan. Oh, dat ik toch nooit tot een Atlas zal worden, die onder zijn last staat gebukt, die niet meer in staat is zijn hoofd op te heffen waar de zwaarte der wereld op drukt. Mijn God, laat mij blijven Uw kariatide, geef daartoe de kracht aan Uw kind! En kan ik het leven niet rechtop meer...

Geen feest zonder Geest      Ook zonder tuinman blijft het gebouw in stand, geen bouwval, meer natuurverwant. Het vernuft van digitale breinen deden klanken van Gods woord verdwijnen. Moderne kassa’s zingen straks in koor: zoveel euro’s korting en “geholpen door”. Zelf loop ik hier ook als aangeslagen kassa rond. Voor mij blijft deze plek voor altijd heil’ge grond. We hoorden het al keer op keer: Ontmoeting wacht een andere Heer